Afgelopen maandag mocht ik nog eens een praatje houden over Du pain, du vin, du vélo en dat in de bibliotheek van Anderlecht. Ter plekke werd ik geïnterviewd door goede vriend, journalist en dichter Maarten Goethals en dat deed hij erg goed. Uit het aandachtige publiek kwamen achteraf heel wat interessante vragen.
De wijnen die tijdens de degustatie werden geschonken, de witte Le Mazet de l’Orviel Marzet blanc 2020 uit de Cévennen – een assemblage van viognier, chardonnay, sauvignon en roussanne – en de rode Sud Absolu (Vacqueyras) van Domaine la Ligière 2020 – een biodynamische assemblage van carignan en syrah – vielen erg in de smaak. Voor de geïnteresseerden: beide wijnen zijn te verkrijgen bij de Brusselse wijnhandel Yves Wine Gallery.
Terug in Nederland was het ideaal fietsweer, en daar hebben we van geprofiteerd. Gisteren met een rondje Nijmegen – Rhenen – Wageningen – Arnhem – Nijmegen (77 kilometer), vandaag met een korter rondje Nijmegen – Millingen – Pannerden – Nijmegen, inclusief twee pontjes.
Dat het een mooie fietszomer mag worden, en een mooie Tour de France!
Wegens een paar verjaardagen in de vriendenkring bracht ik onlangs twee dagen door in het gezelschap van goede vrienden die een goed glas wijn weten te appreciëren. En zoals dat dan gaat versterken de gesprekken de wijn, die op hun beurt weer de gesprekken naar een hoger niveau tillen, enzovoort.
Ter plekke heb ik geen proefnotities genomen maar af en toe nam ik wel een momentje om te focussen op de wijn. Hieronder een paar impressies.
Op dag één maakte ik eindelijk kennis met een domein uit de Beaujolais dat al langer op mijn radar stond: Domaine Daniel Bouland, meer bepaald met de Cuvée Mélanie, Côte de Brouilly 2018. De fles werd een paar uur op voorhand geopend en nog even gekoeld. Meteen lekker op het fruit – meer aardbei en framboos dan kersen – in de neus, beetje peper. In de mond zacht, vlezig, soepel. Ondanks het warme jaar niet plomp. Enige jammere was dat door de fijne gesprekken en de goede muziek de fles veel te snel leeg was.
Aangename kennismaking met Daniel Bouland
Op dag twee kozen we in restaurant Harvest in Brussel (met een mooie en naar Belgische normen democratisch geprijsde wijnkaart en een heel gepassioneerde sommelier) bij het voorgerecht (carpaccio van rund met olijven, mozzarella en tomaat) voor een witte wijn, met name een Domaine Chopin Côte de Nuits Villages Les Monts de Boncourt 2019. Een witte, droge Bourgogne met veel fraicheur. In de mond zacht. Ik vreesde op voorhand een houttoets, maar die was maar heel subtiel aanwezig. Geweldige opener van wat een onvergetelijke avond zou worden.
Bij het hoofdgerecht – eend met schorseren en sjalot, met clémentinesaus – werd het zowaar nog mooier. We dronken twee wijnen naast elkaar. De eerste kon me al enorm bekoren: een licht gekoelde Nicolas Badel Rochegrond (Collines Rhodaniennes) 2019. Een mooie, frisse en lichte syrah met het kenmerkende pepertje, soepel, echt een mooie, goed gemaakte wijn.
Maar toen kwam wijn twee tevoorschijn, na een korte zuurstofkuur in een karaf. Nog voordat ik mijn neus naar het glas had gebracht, kwam er al een prachtig en krachtig boeket van peper, bramen en bessen uit het glas gestoven. In de mond vlezig, in de lange afdronk gelaagd. Unieke combinatie van finesse, spanning en kracht. Het mag duidelijk wezen: ik ben diep onder de indruk van de Jean-Michel Gerin Champin le Seigneur Côte-Rôtie 2016. Komt zonder twijfel in de top vijf van beste wijnen die ik ooit dronk.
Welkom in het wijnwalhalla
Als afsluiter dronken we nog een François Chadille Les Choisilles Montlouis sur Loire 2017: een minerale chenin blanc met hintjes citroen, perzik en honing, met veel fraîcheur, die ons deed besluiten dat we veel te weinig chenin blanc drinken.
Memorabele tweedaagse. Alle wijnen waren op hoog niveau, de Côte-Rôtie stak daar wat mij betreft nog bovenuit. Maar het allermooiste? Dat ik al deze wijnen mocht degusteren in het gezelschap van mijn beste vrienden. Dat maakt de herinnering des te specialer.
En nu is het hoog tijd om opnieuw wat meer op de fiets te focussen.
Dry January zit erop; we mogen opnieuw aan de wijn.
Op bezoek bij de ouders kreeg ik agelopen vrijdag een wijn blind in het glas.
De rode wijn was een tikkeltje transparant, aan de kleur – een beetje dakpanrood – te zien was het wellicht geen recente jaargang. In de neus vielen meteen kersen op, in combinatie met iets mineraals.
Ook in de mond is er die aangename combinatie van fruit (kers en wat framboos) en bosgrond – herfstbladeren. Wat betreft gevoel is de wijn licht van textuur, zelfs gouleyant, mogelijk deels door een niet al te hoog alcoholpercentage.
Van alle wijnen die ik al geproefd heb komt dit het dichtst in de buurt van de d’Hellekapelle pinot noir 2018, een Belgische wijn uit het Heuvelland. Deze wijn is wel ietsje donkerder van kleur, en zit een tikkeltje minder op het fruit, de bosgrond is meer aanwezig. Ik gok op een pinot noir uit de Lage Landen.
Alweer een bewijs dat er goede pinot noir wordt gemaakt in de Lage Landen.
Het blijkt de pinot noir 2017 van De Wijngaardsberg te zijn, uit het Nederlands-Limburgse Ulestraten. Erg smakelijk. 12,5 procent alcohol heeft deze jaargang en dat bevalt erg. Benieuwd wat een warmer jaar zoals 2018 met deze wijn doet; dat wil ik binnenkort graag eens uitzoeken.
Bij gebrek aan ruimte om indoor te trainen, fietste ik in de eerste twee weken van het nieuwe jaar al drie keer in de buitenlucht. Drie korte tochtjes van telkens zo’n 35 kilometer, dat wel, maar naar verluidt tellen de kilometers in januari dubbel.
De koude moet je er wel bijnemen, maar het levert ook mooie plaatjes op, bijvoorbeeld van de Millingerwaard onder water.
Zoek de aalscholver.
Of ik al iets lekkers heb gedronken in het nieuwe jaar? Tot nog toe vooral veel water, koffie en thee. Net als vorig jaar doe ik immers mee aan Dry January. Over de beweegredenen van mijn deelname schreef ik toen vijf columns voor het Nijmeegse universiteitsblad Vox.
Wie ze wil teruglezen, dat kan hier: 1, 2, 3, 4 en 5.
In navolging van de beste wijnen: wat waren de mooiste fietstochten van afgelopen jaar?
3. Op 4 februari stond de Waal in de omgeving van Nijmegen erg hoog. Ideaal voor een winters tochtje van 70 kilometer met prachtig zicht op het hoogwater.
Hoogwater bij Nijmegen. Wat een schilderij.
2. 9 oktober, een prachtige nazomerdag. In het Belgische Kanne, vlakbij Maastricht, heb ik afgesproken met fietsvriend E, voor een rit van 100 kilometer langs de minder bekende wegen van Zuid-Limburg . Een uitgebreid verslag van de fietstocht en de koffiepauze in Sittard vindt u hier.
De drielandenfietstocht van 9 oktober.
Op 28 augustus stapte ik al voor zeven uur in de trein naar Zwolle, voor een tocht van 103 kilometer over de Veluwe.
Oude Ridely in de trein.
De rit bracht me langs Hattem, Wezep, Heerde, Epe, Apeldoorn, Kootwijk, Hoenderloo en Arnhem over rustige wegen door bossen en over de heide, die nog steeds in bloei stond. Bij Radio Kootwijk was er koffie en appeltaart.
Radio Kootwijk
Ruim vier uur later stond ik terug in Nijmegen. Een mens zou van minder lyrisch worden.
2021 is bijna verleden tijd. Hoog tijd voor een terugblik: welke wijnen zijn me het meest bijgebleven?
De gamay 2018 van Les Jardins de Theseiis, een natuurwijn in de appellatie Vin de France uit de Loire. In de neus een mix van framboos, iets reductiefs en ook iets mineraals-rokerigs, wat me aan graniet-kiezelsteen deed denken. In de mond een echte fruitbom met framboos, veel fraîcheur en zachte tannines. Een echte glou-glou-wijn die makkelijk wegdrinkt, ideaal als aperitief en/of bij een schotel charcuterie. Middellange afdronk, niet complex, niet zwaar, maar veel drinkplezier.
Paul Schumacher Marienthaler Trotzenberg Spätburgunder 2015. Eerst vooral snoepjes in de neus, na een tijdje kwamen er ook rood fruit en aardse aroma’s bij. En toch ook voldoende zuurtjes. Geproefd in maart, enkele maanden voor dit geweldige domein in de (Duitse) Ahr geteisterd werd door zware overstromingen. Hopelijk komt het domein er snel weer bovenop.
d’Hellekapelle – Pinot Noir 2018. Deze pinot noir van Belgische bodem verraste me in positieve zin. Heel licht rood van kleur, zure kersjes in de neus. In de mond opnieuw kers, veel fraicheur en niet te zwaar. Geen lange afdronk maar dat stoort niet. Toont aan dat in de Lage Landen steeds betere wijnen worden gemaakt.
Chateau Tour des Gendres, Les anciens Francs 2018. Cabernet franc uit de Sud-Ouest die me helemaal met verstomming sloeg. Voor een proefnotitie, volg deze link.
De oogst in Domaine Les Capréoles.
En natuurlijk de all time favourites: Sous la Croix en de Chamodère Régnié 2018 van Domaine Les Capréoles en de Morgon Vieilles Vignes 2018 van Anthony Thevenet.
Domaine de la Tour du Bon Bandol rosé 2020. Tot nader order nog steeds mijn favoriete rosé.
In wit vooral genoten van de Sancerre van Chateau de Sancerre en de Pouilly-Fumé van Cédrick Bardin, minder nieuwe ontdekkingen dit jaar.
Hetzelfde geldt voor de Champagne: de flessen van het laatste bezoek (o.a. Carte Noire Brut van Vincent Bliard en de Monochrome Blanc de Blancs van Paul Launois) zijn nu echt bijna op, in het voorjaar volgt – corona volente – een nieuw bezoek.
Graag wens ik jullie fijne feesten en een voorspoedig 2022, met veel lekkere wijn en mooie fietstochten.
Wat een eer: Peter Dhondt, infographic designer bij Bruzz, noemt Du pain, du vin, du vélo als een van zijn favoriete boeken van het afgelopen jaar.
Nieuw is Du pain, du vin, du vélo, het boek van Ken Lambeets over hoe je de Franse wijnregio’s kan ontdekken per fiets. Alles wordt met veel goesting in kaart gebracht (ook letterlijk) en je hebt meteen zin om op de fiets te stappen.
Ontdek de fijne eindejaarstips van Peter via deze link.
Gisteravond de Domaine de Pallus Chinon Messanges Rouge 2019 in het glas, ter begeleiding van een (vegetarische) boeuf bourguignon. En dat viel niet tegen.
Een ideale begeleider van gerechten met paddestoelen, of met een bord charcuterie.
Deze biologische instapwijn van 100 procent cabernet franc is donker rood van kleur. In de neus valt framboos op, naast wat aardse tonen – een droog bos in de herfst. In de mond is de wijn fruitig, krokant en sappig met veel fraîcheur. De afdronk is eerder kort.
Tijdens het nippen aan mijn glas waan ik me in een gezellige Franse bistro met veel spiegels in Parijs, of in een bouchon met rood-witte tafellakens in Lyon.
Dat komt wellicht omdat deze wijn volgens het etiket slechts 12.5 procent alcohol bevat, net zoals de meeste karafjes in Franse lunchgelegenheden niet al te veel alcohol bevatten. Of omdat deze wijn door de frisse zuren zo krokant is, dat je er bij iedere slok lijkt in te bijten. Maar het zou ook kunnen liggen aan de nieuwe strenge lockdown die gisteravond werd aangekondigd in Nederland, waardoor Franse bistro’s op dit moment heel ver weg lijken, behalve in onze gedachten.
Als een glas wijn ons kan helpen met reizen, dan is het elke eurocent waard.
Op zoek naar een leuk kerstcadeau voor iemand met interesse in wijn, wielrennen en/of Frankrijk? Reisgids Du pain, du vin, du vélo is nog steeds beschikbaar in de boekhandel.
Wat doet die vogel in de kerstboom?
Op basis van reisverslagen, bezoeken aan lokale wijnboeren en degustaties van vele wijnen brengt het boek de negen belangrijkste Franse wijnstreken in kaart. Met in ieder hoofdstuk fietsroutes, adressen van hotels, restaurants en de beste wijnboeren in de streek.
Doe er uw voordeel mee – of dat van iemand anders!
Wat een eer: ook op de website van vrijetijdsorganisatie Pasar verscheen een recensie van Du pain, du vin, du vélo.
Brood, wijn en een fiets. Meer heb je volgens Ken Lambeets niet nodig voor de perfecte vakantie in Frankrijk.
Hij maakte een selectie van regio’s en domeinen waar je de drie mooi kan combineren. Voor elke streek geeft hij niet alleen uitleg over rassen en appellaties, maar ook boekentips, recepten en suggesties voor fietstochten die langs kleine domeinen leiden waar met respect voor de natuur gewerkt wordt. De favoriete streek van Lambeets? De Jurançon, waar de druivenstokken groeien in een decor van ongerepte natuur en Pyreneeëntoppen. Dat levert niet alleen magnifieke vergezichten op maar ook zoete witte wijnen.
